Het nieuwe normaal

Wennen aan het nieuwe normaal; het kost de een meer moeite dan de ander. Ook dieren krijgen soms te maken met gebeurtenissen die hun leven plotsklaps volledig op hun kop zetten. Zoals mijn Saartje. Zij verloor binnen twee weken haar huisgenoot en maatje Bas en buurkat en dagelijkse bezoeker Joris. Voor het eerst sinds ze ruim 7 jaar geleden Bas’ en mijn leven binnentrippelde was ze helemaal alleen…

Ode aan Bas

Mijn tweedehandskat

Mijn zorgenkind

Mijn dappere ventje

Mijn held

Mijn wildpoeper

Mijn keukenprins

Mijn schatgraver

Mijn buitenbeentje

Mijn o zo onvoorspelbare, voorspelbare kattenkind

Mijn ultimate surviver

Mijn wellnesscentrum

Mijn geluksbrenger

Mijn coach voor het leven

Mijn zendeling in bontjas

Mijn inspiratie

Mijn beste maatje

Mijn mooie manneke

is er niet meer…

 

De gebeten hond

“Is die kat van jou?,” klinkt er opeens boven me. Ik ben halverwege de straat, en op de terugweg van mijn dagelijkse loopje met m’n kattenkinderen. Ik kijk op en zie een oudere mevrouw. Ze staat op een huishoudtrapje en is blijkbaar bezig met het snoeien van haar haag. Ze zwaait met haar heggenschaar naar Bas, die naast me op de stoep is gaan zitten. “Ja”, zeg ik.

“Wat een rotkat!”, sist ze venijnig. “Ja, jij daar!” Ze prikt nog eens met de schaar richting Bas om haar woorden nog meer kracht bij te zetten.

Plan B

Honden die trouw blijven wachten op hun baasjes, dagen, weken, maanden. Soms zelfs tot de dood erop volgt, op het internet wemelt het van dit soort verhalen. Er zijn boeken over volgeschreven en er is zelfs een film over gemaakt! Het zegt iets over de aard van het wezen ‘hond’.

Ook katten wachten op baasjes leert een zoekactie op internet. Maar dan in het asiel, op nieuwe.

Wie de schoen past…

Mensen die beweren dat dieren niet nadenken, hebben geen dieren. Of hebben nooit de moeite genomen om hun dieren te observeren. Veel dieren beschikken over een probleemoplossend vermogen waar menig basisschoolkind (dan wel een volwassen exemplaar van de soort mens) nog een puntje aan kan zuigen.

Kattenkrabbel

Cat pose #yoga

In Memoriam – Miss Daisy

8 mei 2010

Vandaag, precies een jaar geleden, heb ik haar begraven, mijn prachtige Daisy. In een mooi beschilderd kistje in de tuin. Dezelfde tuin waar ze acht jaar eerder was komen aanlopen omdat ze niet meer thuis wilde wonen. Haar thuis was te druk voor haar, met twee kleine kinderen en een kat waar ze het niet mee kon vinden. Ze was al vaker weggelopen om een ander huis te gaan zoeken en ze had al diverse woningen en dito baasjes bezichtigd, en te licht bevonden. Toen vond ze mij.